بخش اول از سلسله مقالات ‌سیدالشهدا(ع) در جبين امام زمان(عج):

« امام بعد ، امروز كه اينجا نشسته‌ايد ، هر كس ملاحظه‌ي حال خود كند ،‌اگر مي‌بيني هيچ نگفته و نشنيده ، دلت گرفته است و گريه بر تو مستولي شده ، و چنين حالتي در خود ملاحظه كردي بشارت باد تو را كه علامت ايمان است » (1)

هر بار كه اين جملات حزن آور شيخ شوشتري را مي‌خوانم ، يادم مي آيد كه فرود آمدن اشك براي سيدالشهداء عليه السلام ، بهانه نمي‌خواهد و حاجتي به روضه و مصيبت خواني ندارد . همين كه نام حسين عليه السلام را مي‌شنوي ميان اين اسم و غربت تناظر برقرار مي‌كني ، و وقتي مفهوم غربت را فهم كرده باشي و تلخكامي آن را چشيده باشي ، ديگر تو مي‌ماني و پلكهايي مرطوب ، تو مي‌‌ماني و قطره‌هايي سرازير ...

هر دو غريب

زيارت ناحيه را كه مي‌شناسي ، زيارتي است كه شيخ مفيد در كتاب المزار از قول امام عصر عليه السلام نقل نموده . جملات جانگداز اين مصيبت نامه به آشكاري نشانت مي‌دهد كه رابطه و علاقه‌اي ناگسستني و محكم ازجهات مختلف ميان سيدالشهداء عليه السلام و واپسين فرزندش برقرار است .

امام عصر عليه السلام را « طريد الوحيد الغريب »(2) - طرد شده‌ي تنهاي غريب - خوانده‌اند . صاحب ما ناشناخته است ، كسي به عظمت و قدرش آگاه نيست ،كمتر كسي گاه و بيگاه دست به دامان او مي‌شود . ولايتش عصمتش و امامتش مورد تعرض تاريك فكران قرار مي‌گيرد .

امام عصر عليه السلام غربت زده است ،يادش از در و ديوار روزگار ما زدوده شده ، كسي سراغش را نمي‌جويد ،‌روزها و ساعت‌ها به غفلت از او مي‌گذرد و اندكند آنان كه به رضاي او اهميت مي‌دهند .

امام عصر عليه السلام از اهل و ديارش دور افتاده و ساكن تنهاي بيابان‌ها شده و اگر چه گاه در ميان ماست ، اما با ما نيست و تنهاست و حال ، اين غريب ، جد شهيدش را اينگونه مي‌خواند:

السلام علي غريب الغرباء

السلام علي شهيدالشهداء

السلام علي المظلوم بلاناصر (3)

سلام بر غريب غريبان ،

سلام بر شهيد شهيدان ،

سلام بر مظلوم بي‌ياور ،

او و پدر بزرگوارش هر دو تنهايند ، بي‌ياورند ،دور افتاده‌‌اند ، طرد شده‌اند و ... غريب !



هر دو يتيم نواز

اگر امام ،‌پدر شفيق باشد و انيس دم تنهايي ، اگر صاحب الزمان ما خوب را « اب رحيم »(4) - پدر مهربان - بخواند ، وقتي دستمان به او نرسد ، چه حسي از يتيمي و بي‌كسي به ما دست مي‌دهد ؟ چه دردي با دوري و بي‌خبري او به جانمان مي‌افتد ؟

امام حسن عسكري عليه السلام فرمودند :

اشد من يتم يتيم الذي انقطع عن أبيه يتم يتيم انقطع عن إمامزمانه و لايقدر علي الوصول إليه (5)

سخت‌تر از يتيمي كسي كه پدرش را از دست داده ، يتيمي است كه از امام زمانش دور افتاده و به او دسترسي ندارد .

آري ، اين يتيمي سخت‌تر و آزار دهنده‌تراست ، اين حس غريب بي‌پدر زيستن و بي پناه نفس كشيدن ، سوز بيشتري دارد ما يتيمان ، بهارمان را گم كرده‌ايم ،طراوتمان را گشته‌ايم و نيافته‌ايم ، از گرماي نوازشش محروم شده‌ايم و از گرد قافله‌اش وا مانده‌ايم . اين پدر مهرورز ما نياي بزرگوارش را اينگونه مي‌خواند :

كنت ربيع الأيتام و عصمه الأنام (6)

تو بهار يتيمان و پناهگاه مردمان بودي

امام عصر عليه السلام و اباعبدالله ، هر دو بر ما يتيمان مشفق و دلسوز و نگرانند ، و هر دو پناه بخش ما پناه جويانند، و هر دو آغوش عشق پدرانه‌شان به رويمان باز ! ...



هر دو كشتي نجات

كسي كه غرق گرفتاري شده و با تلاطم امواج زندگي دست به گريبان است ؛ كسي كه در گرداب اسير شده و ظلمات ، هيچ سوسويي به چشمش نمي‌رساند، چرا پنجه‌اش را از ميان هياهوي امواج بيرون نمي‌كند تا دستگيري به نجاتش بيايد ، امام حسين و امام عصر عليهما السلام هر دو را كشتي نجات بخش دانسته‌اند . و مگر در زيارت اين هر دو بزرگار نخوانده‌اي ؟

السلام عليك يا سفينه النجاه (7)



پی نوشتها :

(1) مواعظ ، شیخ شوشتری

(2) کمال الدین ، باب 34 ف ح 4.

(3) بحارالانوار ، ج 101 ، ص 317 تا 327.

(4) دعای عبرات – ربیع الأنام.

(5) مستدرک الوسائل ، ج 17 ، ص317 تا 327.

(6) بحارالانوار ، ج 101 ، ص317.

(7) بحارالانوار ، ج 101 ، ص317.


 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: